 |
 |
|
|
خاک انداز ( شنبه 86/12/18 :: ساعت 8:54 عصر)
محض اطلاع دوستان علاقه مند مجله الکترونیکی پرانتزباز بخونین ضرر نمی کنین. پارتی بازی: قسمت ادبی و داستانشو حتما بخونین |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( شنبه 86/12/4 :: ساعت 11:21 عصر)
دو سال پیش
2اردیبهشت 85 با گزینش 100 نفر از زنان شرکت کننده در آزمون آتشنشانی، آموزش این گروه آغاز شد که تا دو ماه دیگر آموزش زنان آتش‌نشان به پایان می‌رسد. به گزارش مهر، پرویز روزمیان‌فر با بیان این مطلب گفت: پس از پایان آموزش علمی زنان آتش‌نشان، آنها با گذراندن یک دوره سه ماهه آموزش علمی و کاربردی، به نیروهای آتش‌نشان می‌پیوندند. وی افزود: زنان آتش‌نشان از نیمه دوم امسال کار خود را در آتشنشانی آغاز می‌کنند و در ایستگاه‌های گوناگون آتشنشانی به کار گرفته‌می‌شوند که بسته به نیاز از آنان در عملیات خاموش کردن آتش و امداد و نجات بهره گرفته می‌شود. *** یک سال پیش
(خیس شده ام و سردم است. پس قبول می کنم.)
.. .. (میدان تجریش)
*** 7ماه و نه روز پیش رینگ رینگ(صدای زنگ تلفن) بله؟ سلام. من از یک شرکت تولید کننده کپسول های آتشنشانی با شما تماس می گیرم. می خواستم امکانات کپسول های آتشنشانی مونو خدمتون عرض کنم.....(5 دقیقه و 46 ثانیه صحبت درباره ویژگی های کپسول ها شون)... خب حالا شما از این کپسول ها می خواین؟ نخیر خانوم ممنون. نه. الان تصمیم نگیرید. من توی این هفته دو دفعه دیگه با شما تماس می گیرم. امیدوارم نظرتون عوض بشه. *** 6 خرداد 86 روزنامه سرمایه خانم رجبی تنها زن رانندهء کامیون در ایران است که تمام خطرات این شغل را به جان خریده تا تنها انحصار مردانهء رانندگی ترانزیت در ایران را بشکند. او هفت سال است که در جاده‌های داخلی و خارجی به حمل بار مشغول است. *** 3ماه پیش (آژانس املاک)
*** (امروز)
(و من که مطمئن بودم کوکب خانوم توی کتاب فارسی کلاس چهارم نیست، فهمیدم که کوکب خانوم دیگه زن با سلیقه ای نیست.) پ.ن1: مخالفان مطالب بالا، خواهشا فحش و فضیحت ندن. ما خودمون نویسنده کوردل مطالب بالا رو گرفتیم و به سزای اعمالش رسوندیم. پ.ن2: موافقان مطالب بالا اگر خواستن ،دلایل موافقتشونو بنویسن، بدون این که نظرات ضاله شونو عمومی کنیم، شب جمعه می ریم سرخاک اون مرحوم بهش می رسونیم. پ.ن3: بدین وسیله مراتب عذر خواهی خود را از کلیه بانوان و مدافعان حقوق ایشان، همچنین گروه بانوان ذلیلان(همون زن ذلیلای خودمون) اعلام می داریم. پ.ن4:اصلا چه معنی داره تو این دوره و زمونه ی برابری حقوق زن و مرد کسی بیاد از این حرفا بزنه؟...والا. |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( یکشنبه 86/11/28 :: ساعت 10:3 عصر)
تا اطلاع ثانوی: خودم را حلق آویز سکوت می کنم و کلام را به ارث می گذارم ... برای آرامش روحم شعری بخوانید. |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( شنبه 86/11/6 :: ساعت 7:57 عصر)
همونطور که مستحضرید چند وقتی است یک سریال جنجالی جدید از صدا و سیما پخش می شود به اسم «ساعت شنی» که دیدن این سریال به زیر شانزده ساله ها توصیه نمی شود. چیزی که می خواهم برایتان تعریف کنم خاطره یک شب سرد زمستانی است: یک شب جمعمون جمع بود و همگی مشتاق دیدن قسمت جدید این سریال بودیم .ولی در جمعمون یک داداش کوچیک وجود داشت که از بد روزگار هنوز با شونزده سال خیلی فاصله داشت و باز هم از بد روزگار بر خلاف شب های گذشته که ساعت نه و چهل و پنج دقیقه از خستگی شلنگ تخته انداختن بیهوش می شد، آن شب سرحال کنار ما نشسته بود. همه داشتیم فکر می کردیم که چه کنیم و چه کار کنیم که امشب هم بتوانیم این سریال را ببینیم که بنده نظریه کارشناسیمو ارائه دادم و گفتم: چیه مگه؟ این جوری می کنین از فردا حساس می شه که چی بود و چی نبود. بی خیال بابا... در اینجا لازم می دانم توضیح دهم که بنده قصد بدی نداشتم. واقعیت قضیه این بود که ما هر وقت این جمله «دیدن این فیلم برای زیر شانزده ساله ها توصیه نمی شود» را دیده بودیم ، بعدش شاهد یک فیلم خشن یا ترسناک بودیم، این دفعه هم با همون پندار سابق، و با توجه به این که چند قسمت اول یک دختر کوچولو(که به نظرمون خیلی شبیه دختربچه فیلم رینگ می اومد) در سریال حضور داشت، به خودمون گفتیم، خب داداش کوچیکه ما که به این لوس بازیا عادت نداره و دست بازیهای خشن و فیلم های ترسناک بدتر از ring و grudge و saw رو از پشت بسته، دیگه از این سریال نخواهد ترسید. خلاصه این که همه نشستیم به دیدن سریال: شنبه شب، ساعت 10، تلویزیون روشن، سریال ساعت شنی در حال پخش: . . . بابای ماهرخ: چیه یعنی می خوای بگی ماهرخ حامله نیست؟ ای حامد بی عرضه! حامد: نه، باید یه نکته بگم و اون اینه که بچه ما در رحم یه زن دیگه ایه. . . . بابای مهشید: مهشید که هفت ماهه از شوهرش جدا شده پس این حرومزاده! کدوم نامردیه تو شکمش؟ . . .
امیر علی به مهتاب: آره تو برو توی همون خونه تیمی همون کثافت کاریا رو بکن! . . . . ********** ما:( در فکرمون: اِ.. چی فکر می کردیم چی شد؟ ما گفتیم الان این دختر بچه هه قیافه اش عوض می شه واز توی چاه و در نهایت از توی تلویزیون میاد بیرون و ...) پدر: (در حال سیخونک زدن به ما) : خاموشش کن، (و در حالی که لبخندی مصنوعی می زد) بیاین با هم حرف های خوب خوب بزنیم. ما: چشم، ولی من فکر می کردم ترسناک تر از این حرفا باشه ها، مگه نگفتن زیر شونزده ساله ها نبینن، الکی بود همه اش؟ داداش کوچیکه: نه بابا، اینا می خوان قبح این مسائل برای زیر شونزده ساله ها نریزه. داداش بزرگه: چیه این مسائل نریزه؟ داداش کوچیکه: قبحش، مثلا این که خوب نیست یه بچه دبستانی در مورد رحم اجاره ای و دخترای فراری و زنایی که سوار ماشینای مردای غریبه می شن و ... چیز زیادی بدونه. چشم و گوشش باز می شه. مادر: مامان جون از کجا می دونی اینا رو؟ تو که دفعه اوله این سریال رو می بینی و از این قسمت هم ده دقیقه اشو دیدی؟ داداش کوچیکه: کجای کاری مامان، همه دارن اینا رو می گن. از بچه های مدرسه گرفته تا راننده سرویس. الان کم مونده ما به جای حسنک کجایی، مهشید کجایی بهمون درس بدن تو مدرسه. (خنده داداش کوچیکه، سکوت جمع) ما: اوهوم... ( و فکر درباره این که بالاخره کی اون دختر کوچولوئه به همه بازیگرای سریال زنگ می زنه و بعد از شش روز می کشدشون.)
پ.ن1: دیدن فیلم حلقه(رینگ) برای فهمیدن برخی قسمت های این پست توصیه می شود. پ.ن2: نویسنده صرفا به شرح یک خاطره خانوادگی پرداخته و نه نفیا و نه اثباتا در مورد سریال ساعت شنی اظهار نظر نکرده است.
|
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( چهارشنبه 86/10/19 :: ساعت 10:36 عصر)
« پشت به اقیانوس سید حسن حسینی
|
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( جمعه 86/10/14 :: ساعت 10:57 عصر)
فکر شنبه تلخ دارد جمعه ا طفال را عشرت امروز بی اندیشه فردا خوش است هر چه رفت از دست یاد آن به نیکی می کنند چهره امروز از آیینه فردا خوش است
****** پ.ن1: دو بیت شعر از صائب فقط بهانه ای بود برای به روز شدن، انشاءا... مطالب قشنگ تر بعد از امتحانات. پ. ن2: یکی از نویسنده های این وبلاگ به تازگی عضو تحریریه یه مجله اینترنتی شده، حتما به اون مجله سر بزنین که ضرر نمی کنین. ضمنا نظراتتونو در جهت بهتر شدن مجله شون بگید... خوشحال می شن. آدرس مجله: |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( جمعه 86/9/23 :: ساعت 12:16 عصر)
طی شد این عمر تو دانی به چه سان پوچ و بس تند چنان باد دمان همه تقصیر من است این که خود می دانم که نکردم فکری که تامل ننمودم روزی، ساعتی یا آنی که چه سان می گذرد عمر گران کودکی رفت به بازی، به فراغت، به نشاط فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات همه گفتند کنون تا بچه است بگذارید بخندد شادان که پس از این دگرش فرصت خندیدن نیست بایدش نالیدن من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو نتوان خندیدن نتوان فارغ و وارسته ز غم همه شادی دیدن همچو مرغی آزاد هر زمان بال گشادن سر هر بام که شد خوابیدن من نپرسیدم هیچ که پس از این ز چه رو بایدم نالیدن هیچ کس نیز نگفت زندگی چیست؟ چرا می آییم؟ بعد از این چند صباح، به چه سان باید رفت؟ به کجا باید رفت؟ با کدامین توشه به سفر باید رفت؟ من نپرسیدم هیچ، هیچ کس نیز نگفت نوجوانی سپری گشت به بازی،به فراغت، به نشاط فارغ از نیک و بد و مرگ و حیات بعد از آن باز نفهمیدم من که چه سان عمر گذشت لیک گفتند همه که جوان است هنوز، بگذارید جوانی بکند بهره از عمر برد، کامروایی بکند بگذارید که خوش باشد و مست بعد از این باز ورا عمری هست یک نفر بانگ برآورد که او از هم اکنون باید فکر آینده کند دیگری آوا داد که چو فردا بشود، فکر فردا بکند سومی گفت همان گونه که دیروزش رفت بگذرد امروزش،همچنین فردایش من نپرسیدم هیچ، که چه سان دی بگذشت آن همه قدرت و نیروی عظیم به چه ره مصرف گشت نه تفکر، نه تعمق و نه اندیشه دمی عمر بگذشت به بی حاصی و مسخرگی چه توانی که ز کف دادم مفت من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت قدرت عهد شباب می توانست مرا تا به خدا پیش برد لیک بیهوده تلف گشت جوانی، هیهات آن کسانی که نمی دانستند زندگی یعنی چه رهنمایم بودند عمرشان طی می گشت، بی خود و بیهوده و مرا می گفتند، که چو آنها باشم که چو آنها دائم فکر خوردن باشم، فکر گشتن باشم فکر تأمین معاش، فکر ثروت باشم فکر یک زندگی بی جنجال، فکر همسر باشم کس مرا هیچ نگفت زندگی ثروت نیست زندگی داشتن همسر نیست زندگانی کردن، غافل از وقت و زمان بودن نیست من نفهمیدم و کس نیز مرا هیچ نگفت که صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمم حال می پندارم هدف از زیستن این است رفیق من شدم خلق که با عزمی جذم پای از بند هواها گسلم پای در راه حقایق بنهم فارغ از شهوت و آز، حسد و کینه و بخل مملو از عشق و جوانمردی و زهد در ره کشف حقایق کوشم شربت جرأت و امید و شهامت نوشم ره حق پویم و حق جویم و پس حق گویم آنچه آموخته ام دگران نیز نکو آموزم شمع راه دگران گردم و با شعله ی خویش ره نمایم به همه، گرچه سراپا سوزم من شدم خلق که مثمر باشم نه چنین زائد و بی جوش و خروش عمر بر باد و به حست خاموش ای صد افسوس که چون عمر گذشت معنی اش می فهمم کاین سه روز از عمرم به چه ترتیب گذشت: کودکی بی حاصل، نوجوانی باطل، وقت پیری غافل به زبانی دیگر: کودکی در غفلت، نوجوانی شهوت، در کهولت حسرت... |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( جمعه 86/9/16 :: ساعت 5:19 عصر)
از بهار پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت تازه شکفته ام.هنوز نمی دانم. از تابستان پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت فعلاّ در گرمای وجودش غرقم نمی دانم. از پاییز پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت در هزار رنگ آن باخته ام نمی دانم. از زمستان پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت سرد است و بی رنگ. از مادر پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت یعنی هرکی در این خانه است. از پدر پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت یعنی تو. از خواهر پرسیدم عشق یعنی چی؟ گفت هنوز به آن نرسیدم. شبی از ماه پرسیدم عشق یعنی چی؟ شرمگین و خجل خود را در آغوش آسمان پنهان کرد. شبی دیگر باز از ماه پرسیدم که فشق یعنی چی؟ ماه با چهره ای باز و خندان گفت یعنی مهتاب. از خود عشق پرسیدم که آخر عشق یعنی چی؟ با تبسمی گفت یعنی مهر بی پایان به خالق هستی..
|
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( شنبه 86/8/26 :: ساعت 8:51 عصر)
نمی دونم تا حالا عاشق شدی یا نه... یه حس غریبیه... یه جور آشفتگی... آشفتگی تا لحظه دیدار مجدد... وقتی معشوقتو نمی بینی، دلت آشوبه... وقتی می بینیش بدتر... توی فاصله بین دو تا دیدار، کلی حرف آماده می کنی بهش بزنی، چقدر سخته انتخاب حرف ها.. چی باید بگی که بتونه عشقتو اثبات کنه؟ .... کلی حرف که آماده کردی، یک ساعت قبل از قرار، آماده می شی، خودتو خوشرو و خوش بو می کنی.... این سوال که آیا اون هم دوستت داره، مدام توی ذهنت این طرف و اون طرف می ره... یاد نگاهش، یاد حرفهاش، یاد کارهاش که می افتی، قند توی دلت آب می شه... چقدر سخته عاشقی، بعضی وقتها اصلا معلوم نیست عاشقی یا معشوق!!
این یک «داستان عشق» واقعی است...
- چشماتو باز کن... داشتی خواب می موندی... بپر... مگه قرار نبود یک ساعت قبل حاضر شده باشی؟ باید خودتو آماده کنی... خوش رو ، خوش بو... - آیا اون هم دوستم داره؟ حتما... - داری یاد حرفها و کارهاش می افتی - آره حتما اون هم دوستم داره... قند توی دلم داره آب می شه... چقدر سخته عاشقی، اصلا معلوم نیست من عاشقم یا معشوق؟ وای! حرف آماده نکردم... - عیب نداره، اون از تو زرنگ تره، حرف هایی که قراره بهش بزنی، خودش از قبل بهت یاد داده... یادت نیست؟ همونهایی که برات نوشته بود و می گفت اگر بخونیشون یعنی داری با من حرف می زنی.... شروع کن: - شروع می کنم: ... الله اکبر... شروع شد... الان کدوممون داریم حرف می زنیم؟ من دارم می گم یا اون؟... - اون داره می گه ولی از زبون تو... ببین چقدر یکی شدین...بگو: - بسم الله الرحمن الرحیم... الحمدلله رب العالمین.. چقدر قشنگ حرف می زنه... منم یا اون؟... حالا باید نشون بدم چقدر دوستش دارم... چطوری بهش ثابت کنم؟ - سرتو بیار پایین... تواضع، تضرع... آهان - سبحان ربی العظیم و بحمده - آفرین... خیلی خوب بود - نه کم بود.. بیشتر از این حرفها دوستش دارم، بیشتر از این حرف ها... سبحان ربی الاعلی و بحمده... دوباره.... سبحان ربی الاعلی و بحمده - گوش کن، میگه بلند شو، ... دوباره داره صدات می کنه... می خواد دوباره باهات حرف بزنه... بلند شو... داره می گه ، اون داره می گه یا تو؟ - بسم الله الرحمن الرحیم... الحمدلله رب العالمین... |
||
|
|
|
|
|
خاک انداز ( یکشنبه 86/8/13 :: ساعت 8:42 عصر)
آقای من! |
||
|
|
همه چیزهایی که تا حالا توی خاک انداز نوشتیم
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
» فهرست موضوعی یادداشت ها « ا . » آرشیو مطالب « نوشته های سال 86 نوشته های سال 87 نوشته های سال 88 » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « توکای شهر خاموش غزل ناب جوانی بی سروته الهه عشق سیب بانو همشهری جوان 2 گل یاس همشهری جوان جوانه های جوان این شطحیات ماست خاطرات ESPERANCE2 » لوگوی دوستان «          |
||
شماره دومش در اومده
.
.jpg)
