 |
 |
|
|
خاک انداز ( جمعه 88/3/22 :: ساعت 2:30 صبح)
بالاخره (مرحله اول) ماراتن تثبیت رنگ به پایان رسید. رقبای عزیز! تاجایی که توانستید تهمت زدید، تخریب کردید، دروغ گفتید، بی انصافی کردید، توهین کردید، به هم رحم نکردید، دعوا کردید، حریمها را شکستید، از پشت خنجر زدید، شایعه پراکندید، تایید کردید، حمایت کردید، تکذیب کردید، به جان هم افتادید، کشتید و کشته شدید، رویتان به هم باز شد، از دهانتان هر چیزی بیرون آمد و بالاخره خود واقعیتان را نشان دادید.
فقط یک سوال: آیا واقعا بعد از همه ی اینها، کسی که این همه بلا سرش آمده، می تواند چهار سال رییس جمهور باشد؟ می تواند راحت و بدون دغدغه به مشکل من و تو برسد؟ می تواند انرژیش را صرف خدمت به مملکتش کند؟ این همه روشنگری! به این نتیجه ی شوم می ارزد؟ به غوغا و بلوای احتمالی بعدش می ارزد؟ به بدبینی و عدم اعتماد در آینده ای نه چندان دور می ارزد؟ به کارشکنیها و شکسته شدن حرمتها می ارزد؟ ای کاش این حرفی که می زنم درست از آب درنیاید اما یقین دارم طوفان دیگری در راه است. |
||
|
|
همه چیزهایی که تا حالا توی خاک انداز نوشتیم
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
» فهرست موضوعی یادداشت ها « ا . » آرشیو مطالب « نوشته های سال 86 نوشته های سال 87 نوشته های سال 88 » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « توکای شهر خاموش غزل ناب جوانی بی سروته الهه عشق سیب بانو همشهری جوان 2 گل یاس همشهری جوان جوانه های جوان این شطحیات ماست خاطرات ESPERANCE2 » لوگوی دوستان «          |
||
