 |
 |
|
|
خاک انداز ( جمعه 87/12/16 :: ساعت 9:50 عصر)
ماشین، له شده. رفته زیر مینی بوس، مردم ریخته اند و آنهایی که توی ماشینند را بیرون می کشند. سر راننده تقریبا متلاشی است؛ کسی که کنار راننده نشسته نصف تنش از شیشه جلوی ماشین _که الان چیزی از آن باقی نمانده _افتاده بیرون؛ یکی از سرنشینان عقب که احتمالا وسط نشسته بوده سرش چسبیده به قسمت ضبط ماشین؛ خون است و خون است و خون. مردم راننده را می کشند بیرون. مصدومی که نصف تنش بیرون است، هنگام بیرون آمدن تقریبا نصف می شود. می خواهند سومی را بکشند بیرون که ماشین آتش می گیرد. یکی از سرنشینان عقب که حالش بهتر است و زودتر بیرون کشیده شده به سختی از جا بلند می شود و سعی می کند خاک بپاشد روی ماشین. بقیه هم همین کار را می کنند. سرنشین خاک ریختن روی ماشین را رها می کند و دو دستی به سرش می کوبد و گریه می کند. ماشین کاملا آتش می گیرد و می سوزد. تصویر کات می خورد. یک ماشین سوخته مچاله شده جلوی چشم ماست. دوربین که جلوتر می رود یک جسد سوخته را می بینیم. تصویر محو می شود و روی صفحه تلویزیون یک "چرا"ی قرمز نمایان می شود. اسم برنامه هم این است: سفر بخیر!! پ.ن: قول می دهم اگر پنج شش شب دیگر برنامه سفربخیر با همین سیاست ادامه پیدا کند، پخش تصاویر تکه تکه شدن کودکان فلسطینی نه تنها تاثیرگذار و رقت انگیز نیست بلکه یک شوخی مسخره خواهد بود! |
||
|
|
همه چیزهایی که تا حالا توی خاک انداز نوشتیم
|
|
|
|
فهرست ها |
|
|
|
||
|
|
منوها |
|
|
» درباره خودم «
» فهرست موضوعی یادداشت ها « ا . » آرشیو مطالب « نوشته های سال 86 نوشته های سال 87 نوشته های سال 88 » لوگوی وبلاگ « 
» لینک دوستان « توکای شهر خاموش غزل ناب جوانی بی سروته الهه عشق سیب بانو همشهری جوان 2 گل یاس همشهری جوان جوانه های جوان این شطحیات ماست خاطرات ESPERANCE2 » لوگوی دوستان «          |
||
